Nieuw onderzoek: zachte aanraking als drijvende kracht achter samenwerking en sociale cohesie

AmsterdamOnderzoek naar sociale interacties tussen dieren en mensen toont aan dat zachte, zorgzame aanraking een diepgaande invloed heeft. Het versterkt banden en bevordert samenwerking. Een studie onder leiding van Michael Griesser van de Universiteit van Konstanz en Miyako Warrington van Oxford Brookes University onderstreept het belang van aanraking in het vormgeven van sociale dynamiek. De studie suggereert dat aanraking essentiële samenwerking bevordert voor overleving en sociale cohesie.

Het onderzoek onthult fascinerende resultaten uit dierstudies, waaruit blijkt dat aanraking sterk varieert tussen soorten. Zo worden Apostelvogels, bekend om hun frequente onderlinge verzorging, gekenmerkt door een hoge mate van samenwerking, terwijl Siberische gaaien, die weinig tot geen aanrakingen hebben, beperkte samenwerkingsgedragingen vertonen. Deze relatie tussen aanraking en samenwerking is te zien bij diverse soorten.

• Apostelvogels verzorgen elkaar regelmatig, wat leidt tot een coöperatieve sociale omgeving.
• Siberische gaaien raken elkaar zelden aan en ondernemen minimale coöperatieve activiteiten.
• Marmosets, bekend om hun prosociaal gedrag, leven in hechte familiegroepen met uitgebreide fysieke contacten.

De implicaties van deze studie reiken verder dan het begrijpen van menselijke sociale structuren. Mensen, net als veel sociale dieren, zijn geprogrammeerd voor aanraking-gebaseerde verbindingen. Oxytocine, een hormoon dat wordt geassocieerd met binding en emotionele regulatie, wordt vrijgemaakt door aanraking. Deze chemische respons bevordert vertrouwen en samenwerking, cruciaal voor het opbouwen van gemeenschappen en het koesteren van relaties. De bevindingen suggereren dat het aanmoedigen van zachte aanraking een natuurlijke manier kan zijn om sociale banden te verbeteren.

Lees ook:

3 februari 2025 · 01:32

Vroegtijdige Griekse loodvervuiling onthult maatschappelijke veranderingen en economische transities in oude beschavingen

Deze observaties plaatsen coöperatief gedrag op een spectrum. Aan de ene kant zijn er transactionele interacties, zoals te zien is bij dieren die elkaar verzorgen voor wederzijds voordeel. Aan de andere kant zijn er altruïstische gedragingen, waarbij de sociale voordelen verder reiken dan directe persoonlijke voordelen. Dit spectrum weerspiegelt de diversiteit aan sociale strategieën onder soorten, bepaald door hun omgeving en sociale behoeften.

De studie onderzoekt verder sociale molratten en onthult een correlatie tussen sociale gedragingen en gevoeligheid voor fysieke aanraking. Sociale soorten hebben meer aanraakreceptoren, wat hun gevoeligheid vergroot en mogelijk sociale interactie bevordert. Dit inzicht onderstreept de rol van vroege levenservaringen in het vormgeven van volwassen sociaal gedrag, wat van essentieel belang is voor zowel gezins- als gemeenschapsdynamiek.

Samenvattend is aanraking niet alleen een eenvoudige fysieke handeling, maar een fundament voor maatschappelijke ontwikkeling. Het integreren van de bevindingen van deze studie in de menselijke samenleving suggereert dat het aanmoedigen van aanraking, vooral tijdens de vormende jaren, kan leiden tot meer samenhangende en coöperatieve gemeenschappen.